کد مطلب:148658 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
دو نمونه از بزرگواری و سخاوت امام حسین
1- انس بن مالك می گوید: در حضور امام حسین علیه السلام بودم، كنیزی از آن حضرت بر او وارد شد و یك شاخه ی گلی به او هدیه كرد، حضرت علیه السلام به او فرمود: «تو در راه خدا آزاد هستی.»
من عرض كردم: او تنها یك شاخه ی گل كه چندان ارزشی ندارد، به خدمت شما آوردم، شما او را به خاطر همین، آزاد كردی؟ فرمود: خداوند ما را چنین تربیت فرموده آنجا كه در قرآن می فرماید:
و اذا حییتم بتحیة فحیوا باحسن منها اوردوها؛ هنگامی كه كسی به شما تحیت گوید، پاسخ او را به طور بهتر دهید یا (لااقل) به همان گونه پاسخ گویید. [1] .
و بهتر از آن شاخه ی گل، آزاد كردن او است. [2] .
2- از سخنان امام حسین علیه السلام است كه فرمود: نزد من صحیح است كه پیامبر فرمود: «بهترین اعمال بعد از نماز، خوشحال كردن مؤمن است به چیزی كه حرام نباشد و من غلامی را دیدم، به سگی غذا می دهد، گفتم: چرا این كار را می كنی؟ گفت: «ای فرزند رسول خدا من اندوهگین هستم، خواهان شادی با شاد كردن این سگ را دارم، زیرا سرپرست من یك نفر یهودی است.» (و اندوهم از این جهت است.)
امام حسین علیه السلام نزد آن یهودی رفت و آن غلام را به دویست دینار
خرید، یهودی پول را نگرفت و گفت: این غلام را به فدای قدمهای تو به تو بخشیدم و این بوستان مال او باشد و مبلغی پول هم اجازه بدهید به شما بدهم.
امام حسین علیه السلام فرمود: «من به تو مبلغی پول می دهم.» یهودی آن مبلغ را پذیرفت و به غلام داد.
امام حسین علیه السلام فرمود: «غلام را آزاد كردم و همه ی این اموال را به او بخشیدم.»
همسر آن یهودی (آن چنان مجذوب محبت حسین علیه السلام شده بود كه) گفت: من اسلام را پذیرفتم و مهریه ام را به شوهرم بخشیدم، شوهرش گفت: من نیز اسلام را پذیرفتم و این خانه را به همسرم دادم. [3] .
به این ترتیب می بینیم در پرتو اخلاقی و نیك امام آن همه كارهای نیك انجام گرفت.
من عرض كردم: او تنها یك شاخه ی گل كه چندان ارزشی ندارد، به خدمت شما آوردم، شما او را به خاطر همین، آزاد كردی؟ فرمود: خداوند ما را چنین تربیت فرموده آنجا كه در قرآن می فرماید:
و اذا حییتم بتحیة فحیوا باحسن منها اوردوها؛ هنگامی كه كسی به شما تحیت گوید، پاسخ او را به طور بهتر دهید یا (لااقل) به همان گونه پاسخ گویید. [1] .
و بهتر از آن شاخه ی گل، آزاد كردن او است. [2] .
2- از سخنان امام حسین علیه السلام است كه فرمود: نزد من صحیح است كه پیامبر فرمود: «بهترین اعمال بعد از نماز، خوشحال كردن مؤمن است به چیزی كه حرام نباشد و من غلامی را دیدم، به سگی غذا می دهد، گفتم: چرا این كار را می كنی؟ گفت: «ای فرزند رسول خدا من اندوهگین هستم، خواهان شادی با شاد كردن این سگ را دارم، زیرا سرپرست من یك نفر یهودی است.» (و اندوهم از این جهت است.)
امام حسین علیه السلام نزد آن یهودی رفت و آن غلام را به دویست دینار
خرید، یهودی پول را نگرفت و گفت: این غلام را به فدای قدمهای تو به تو بخشیدم و این بوستان مال او باشد و مبلغی پول هم اجازه بدهید به شما بدهم.
امام حسین علیه السلام فرمود: «من به تو مبلغی پول می دهم.» یهودی آن مبلغ را پذیرفت و به غلام داد.
امام حسین علیه السلام فرمود: «غلام را آزاد كردم و همه ی این اموال را به او بخشیدم.»
همسر آن یهودی (آن چنان مجذوب محبت حسین علیه السلام شده بود كه) گفت: من اسلام را پذیرفتم و مهریه ام را به شوهرم بخشیدم، شوهرش گفت: من نیز اسلام را پذیرفتم و این خانه را به همسرم دادم. [3] .
به این ترتیب می بینیم در پرتو اخلاقی و نیك امام آن همه كارهای نیك انجام گرفت.
[1] نساء / 86.
[2] بحار، ج 44، ص 195.
[3] بحار، ج 44، ص 194.